Kul ile Rabbi arasındaki en özel anıdır belki de, ellerin semaya kalkıp, dua etmek ihtiyacının başlı başına içli bir dua olduğu zamanlar... İnsan ne kadar zayıf, ne kadar aciz ve biçare ve ne kadar kuşatılmış hiç bitmek bilmeyen istek ve arzularla. Bu acizlikle, bu fakrla, bu biçarelikle boyun eğerek yüz sürmesek O'nun dergâhına, ihtiyaçlarımızı kime arz edebiliriz; en çaresiz anımızda ?Rabbim yardım et!" diye el açmazsak O'na, kim yardım eder bize?
Hiç kimse! İşte bu yüzden her zaman ...